Ostatni raz oglądałam 1 i 2 część wiele lat temu - trudno oceniać klasyki dzieciństwa będąc dorosłym, bo dostrzega się wiele innych aspektów, które nie były tak istotne w dzieciństwie. I, tak jak napisałaś, młodsi widzowie nie dostrzegą różnicy - ja ich nie pamiętałam. Niemniej - pierwsza część ponownie zrobiła na mnie wrażenie. Uwielbiam ten styl animacji, widoczny również w "Amerykańskiej opowieści" reżyserii Don'a Bluth'a (twórcy 1 części "Pradawnego Lądu"). Natomiast dwójka - choć niesamowitym jest to, jak wielki przeskok w stylu animacji nastąpił w roku 89, i aż się wierzyć nie chce, że 1 i 2 część dzieli zaledwie 6 lat, to niestety, dwójka mocno odstaje od jedynki. Przede wszystkim, jest bardziej uproszczona, ułagodzona, nie tak prawdziwa i dramatyczna jak jedyna, która bez owijania w bawełnę pokazywała dziecku świat tak pięknym i okrutnym, jakim on naprawdę jest. Mam wrażenie, że zamiast rosnąc wraz z widzami pierwszej części, dwójka cofnęła się w rozwoju. Nie zmienia to faktu, że dla dziecka będzie to film fajny i ciekawy. Ale dla mnie pierwsza część jest klasykiem, który mogłabym oglądać w nieskończoność - druga natomiast, dodatkiem, który niestety, lepiej już pozostawić młodszej widowni ;)