wyłączając te momenty ze słabymi piosenkami, bo niestety tutaj nie zatrudniono takich Kozaków jak Alan Menken, który pisał genialne piosenki do filmów Disneya i zgarnął za nie aż 8 Oskarów. Piosenki z trzeciej części Pradawnego lądu były pisane chyba na kolanie, typowa rzemieślnicza robota do filmów na VHS. Nie ma też zbyt wiele absolutnie genialnej muzyki Jamesa Hornera z pierwszego, klasycznego Pradawnego lądu, którego reżyserem był Don Bluth. Utwory Hornera z pierwszej części wykorzystano w tej może ze 3 razy i od razu poprawiły jakość filmu w danym momencie. Trzeba przymknąć oko na niektóre uproszczenia scenariusza, np. głupotę starych dinozaurów, które w ogóle nie poszły sprawdzić co zatrzymało wodę. W dwójce była dobra historia, a teraz już nieprzemyślana, typowa dla mało ambitnych filmów robionych dla milusińskich, którzy jak wiadomo będą się zachwycać dinozaurami i kolorową animacją. Da im się jakiś morał na końcu i pasuje. Polecam oryginał Blutha, który jest klasykiem kina animowanego, ma genialną muzykę, dobrą historię i znakomite ujęcia. Druga część też ok, bo ma dobrą historię (którą potem zdaje się odgapił Spielberg na potrzeby drugiego Parku Jurajskiego) a trzecia już chyba tylko dla fanów (czyli np. dla mnie :) ) i dzieci, które raczej nie zwrócą uwagi na to, że scenariusz i piosenki do tego filmu pisano lewą ręką na kolanie. Daję 4/10, ale jeśli czytasz te słowa i masz np. 10 lat, to się nie przejmuj, na pewno ci się spodoba, bo są super dinozaury, ładna animacja, sympatyczni bohaterowie z pierwszego i drugiego filmu, akcja jest wartka, a na końcu jest atak raptorów, więc czego więcej trzeba? :)